Deze steen is voor de eikelmuis:

“De eikelmuis is onderdeel van een serie reizende miniaturen van bedreigde en kwetsbare diersoorten binnen Europa. Door middel van dit kunstproject wil ik deze bijzondere dieren onder de aandacht brengen.
Spread the word en verplaats de steen!

De eikelmuis (Eliomys quercinus) behoort tot de slaapmuizen.
Zoals uit hun naam blijkt, leven ze in bossen met veel eikenbomen.
Het opvallendste kenmerk van de eikelmuis is de tekening op het gezicht; het masker.
Hij maakt een vrij luidruchtig geluid in de vorm van langgerekte klagende geluiden, een soort getik en vogelachtig gekwetter. Naast zaden, noten en vruchten wil de eikelmuis ook jagen op kleine zoogdieren of jonge vogels.

De eikelmuis wordt ernstig bedreigd in Nederland en Spanje. Door middel van deze steen wil ik deze diersoort onder de aandacht brengen.”

Deze steen is op 2019-06-04 op reis gegaan.

Deze steen is voor het verhaal van Armin:

“Opgeven is geen optie.

Vier jaar geleden kreeg Armin, mijn zwager, te horen dat hij MS had. Hoewel dit een ongeneeslijke ziekte is, was er in eerste instantie opluchting. Er was na een moeizame zoektocht van 2 jaar in het medische circuit, eindelijk duidelijk waarom Armin steeds slechter liep. Er volgde meteen een ziekenhuis opname, Armin zou van een prednisonkuur opknappen. Het middel sloeg niet aan en zijn benen kregen hun kracht niet terug.

Armin had een prachtig, goed getraind lichaam. Mooie brede armen die waren versierd met sierlijke tatoeages. Naast het trainen in de sportschool zorgde Armin ook dat hij de juiste voedingsmiddelen binnen kreeg, veel vers fruit, vis en pasta. Want als Armin iets deed, deed hij het namelijk grondig en met veel overtuiging. Armin ging zijn ziekte als eerste te lijf door middel van een streng dieet, met het geloof dat de MS hierdoor tot stilstand zou kunnen worden gebracht.

Het gewone leven was voor Armin, zijn vrouw Monique en hun twee kinderen al snel niet meer eenvoudig. Werken was een onmogelijke missie geworden, omdat zijn benen steeds slechter functioneerden. En Armin was ook gevoeliger geworden voor prikkels van buitenaf. Hij was veel sneller vermoeid. Mijn zwager en schoonzus bleven positief. Met al hun hoop en veerkracht bleven ze zoeken naar manieren om de MS onder controle te krijgen en het dagelijkse leven vorm te geven. Armin zocht naar nieuwe zingeving en pakte zijn oude hobby tekenen op. Hij maakte prachtige tekeningen van Boeddha.

De achteruitgang bleef aanhouden en de krukken werden al snel ingeleverd voor een rolstoel. Zijn handen begonnen ook kracht te verliezen. Artsen waren verbluft dat het allemaal zo snel ging. De diagnose werd bijgesteld, progressieve MS.

Door een televisieprogramma, waarin een MS patiënt vertelde hoe hij was hersteld na een experimentele behandeling in het buitenland. Raakte Armin overtuigd dat hij ook wilde worden behandeld. Hij verdiepte zich in de medische kant, zocht via social media contact met lotgenoten en zag dat dit zijn enige kans zou zijn. Armin kwam in aanmerking voor een opname in Mexico. Een kostbare onderneming. Strijdlustig en vol vertrouwen werd op FaceBook de pagina ‘opgeven is geen optie’ geopend.

Heel veel mensen leefden met Armin en zijn gezin mee, in korte tijd hadden ze door al die lieve mensen het benodigde bedrag bij elkaar. Samen met Monique vertrok Armin naar Mexico, daar kreeg hij de stamceltherapie waar hij al zijn hoop op had gevestigd . Door het stilleggen van zijn immuunsysteem werd Armin eigenlijk opnieuw geboren. Familie, vrienden en sympathisanten, waren opgelucht dat Armin deze kans had gekregen.

Weer thuis, moest Armin voorzichtig zijn, hij had nog steeds heel weinig weerstand. Maar, de eerste berichten waren positief, Armin had al wat meer kracht in zijn handen. Stapje voor stapje probeerde hij zijn leven op te pakken, bijvoorbeeld door met de rolstoelbike naar buiten te gaan. Armin hield van sporten en de natuur, hij hield bij hoeveel kilometers hij had gemaakt.

Mijn lieve zwager Armin is er niet meer. De MS was niet tot stilstand te brengen. De ziekte bleef zijn lijf kapotmaken. Hij bracht zijn dagen door in een speciale stoel, waarop hij iedere dag liefdevol werd neergezet door Monique. Armin heeft na een periode van diepe machteloosheid, boosheid en een enorm verdriet de conclusie getrokken dat hij op deze manier zijn leven niet wil voltooien. ‘’Ik kan niet meer voor mijn gezin en ook niet voor mezelf zorgen’’.

Armin heeft voor euthanasie gekozen. Heel zorgvuldig is hij samen met zijn gezin het proces naar het einde van zijn leven ingegaan. Met heel veel bewondering heb ik mogen zien hoe Armin de kracht vond om open over dit proces te praten en liefdevol afscheid te nemen van de mensen waar hij zielsveel van hield. Hij was een sterke persoonlijkheid, die vol overgave in het leven heeft gestaan. “

Deze steen is op 2019-06-25 op reis gegaan.