Deze steen is voor lelie

Deze steen is voor lelie. Op 9 september 2022 is zij getrouwd met ridderspoor. Voor beide personen is er een steen geschilderd. Deze stenen zijn beiden achtergelaten op verschillende plaatsen. Als onderdeel van het Caminostones project. Breng jij ze weer bij elkaar? Info over de plaats van riddersppor vind je hier: caminostones.com/v028n/

Er was eens en er wordt nu.
Er was eens – in een land hier ver vandaan, ook wel genoemd het Limburgse Land – een prinses die luisterde naar de naam Simone.
Zij werd geboren in de mooie maand juni. Daarom, en ook vanwege haar blanke huid, werd ze door iedereen Lelie genoemd.
Prinses Lelie groeide op in Sittard bij haar ouders de Koning en Koningin.
Ze gedroeg zich als een prinses maar soms ook als een prins.
Weg met die poppen! Soldaten zijn veel leuker. Het haar was lang maar soms ook heel kort.
Maar ja – zo wilde het sprookje het niet, want prinsessen zijn prinsessen en prinsen zijn prinsen.
En dus werd prinses Lelie steeds prinsesseriger.
Toen ze daar oud genoeg voor was en werd voorgelicht over de huwelijkse aangelegenheden van prinsessen, leerde ze dat ze vooral moest wachten
op een ridder op een wit paard. Zo willen sprookjes het nu eenmaal.
Zo gezegd, zo gedaan – en zie daar – na wat jaartjes wachten – daar was de Ridder en – jawel – hij reed paard.
Het was geen wit paard, maar ja – dacht Lelie – sprookjes zijn best ouderwets en we gaan gewoon voor een wat modernere versie.
Dus – werd er sprookjesachtig getrouwd en zo. Ze kregen kinderen en ze leefden vele jaren in hun paleis.
Maar … er was toch wel iets wat niet helemaal lekker zat bij prinses Lelie.
Het sprookje vertelt altijd “en ze leefden nog lang en gelukkig” … en dat lang lukte wel, maar gelukkig? Er was iets niet in de haak.
Prinses Lelie ontdekte, dat er niet alleen ridders rondreden maar ook ridderinnen en – die waren toch ook best heel leuk en aardig en aantrekkelijk en knap en ….. ja, daar kon je het toch ook best warm van krijgen als je ernaar keek en vooral als ze dan nog terugkijken ook.
Dus ja – haar paleis, dat voelde toch echt niet als een kasteel, maar eerder als een kast – de bezemkast van Harry Potter.
Op een gegeven moment wist prinses Lelie het zeker – die kast, dat washet niet, daar moest ze UIT en gauw ook.
Het sprookje vertelt dat prinses Lelie de stoute schoenen aantrok en duidelijk maakte dat ze niet langer in die kast wilde leven maar eruit
moest. Het was van levensbelang.
In een paar zinnen is dit zo gezegd, maar zo eenvoudig was dat niet. Het was een moeilijk, pijnlijk proces.
Maar hier werd een nieuw leven geboren en elke geboorte doet pijn – vraag het maar aan de moeders hier aanwezig – en elke geboorte levert iets nieuws, iets moois op.
En zo geschiedde. De ridderinnen werden steeds interessanter en prinses
Lelie keek haar ogen uit. Er ging een compleet nieuwe wereld voor haar open.
Ze bezocht af en toe ook een buitenlands ridderinnen-toernooi. Best interessant, maar nog niet wat ze echt zocht.
En – op een gegeven moment – jawel – daar vond prinses Lelie haar ridderin. Want …… er was eens – in een land hier minder ver vandaan – ook wel het Brabantse land genoemd – een ridderin met de naam Titia.
Zij had al langer in de gaten dat het leven in een bezemkast geen goed leven was en was er al op betrekkelijk jonge leeftijd uitgegaan.
En ridderin Titia – vanwege haar geboortemaand ook wel door iedereen Ridderin Spoor genoemd – was wel een hele leuke en ook lieve ridderin.
Ridderin Spoor was vol levenslust, had ook prachtige strijdkreten zoals
“Hou doe” , “Ayeto” en “Alaaf”!
Ridderin Spoor veroverde het hart van prinses Lelie. Ze groeiden in rust en geduld steeds meer naar elkaar toe.
En zo – dames en heren – kwam er een einde aan “er was eens” en zijn we vandaag aangekomen bij “er wordt nu”.
Vandaag wordt het nieuwe sprookje geboren, het sprookje van prinses Lelie en ridderin Spoor.
En dit sprookje wordt anders, want het oude sprookje beloofde “lang engelukkig” te worden, maar liet het afweten bij het woord gelukkig.
Dit nieuwe sprookje belooft “minder lang maar wel héél gelukkig” te worden.
Prinses Lelie en ridderin Titia geven elkaar vandaag het ja-woord en starten zo het nieuwe sprookje dat ze zélf schrijven, hun eigentijdse versie.
Lang leve prinses Lelie en ridderin Spoor.

Deze steen is op op reis gegaan.

De bruiloft van Ridderspoor en Lelie

Er was eens en er wordt nu.
Er was eens – in een land hier ver vandaan, ook wel genoemd het Limburgse Land – een prinses die luisterde naar de naam Simone.
Zij werd geboren in de mooie maand juni. Daarom, en ook vanwege haar blanke huid, werd ze door iedereen Lelie genoemd.
Prinses Lelie groeide op in Sittard bij haar ouders de Koning en Koningin.
Ze gedroeg zich als een prinses maar soms ook als een prins.
Weg met die poppen! Soldaten zijn veel leuker. Het haar was lang maar soms ook heel kort.
Maar ja – zo wilde het sprookje het niet, want prinsessen zijn prinsessen en prinsen zijn prinsen.
En dus werd prinses Lelie steeds prinsesseriger.
Toen ze daar oud genoeg voor was en werd voorgelicht over de huwelijkse aangelegenheden van prinsessen, leerde ze dat ze vooral moest wachten
op een ridder op een wit paard. Zo willen sprookjes het nu eenmaal.
Zo gezegd, zo gedaan – en zie daar – na wat jaartjes wachten – daar was de Ridder en – jawel – hij reed paard.
Het was geen wit paard, maar ja – dacht Lelie – sprookjes zijn best ouderwets en we gaan gewoon voor een wat modernere versie.
Dus – werd er sprookjesachtig getrouwd en zo. Ze kregen kinderen en ze leefden vele jaren in hun paleis.
Maar … er was toch wel iets wat niet helemaal lekker zat bij prinses Lelie.
Het sprookje vertelt altijd “en ze leefden nog lang en gelukkig” … en dat lang lukte wel, maar gelukkig? Er was iets niet in de haak.
Prinses Lelie ontdekte, dat er niet alleen ridders rondreden maar ook ridderinnen en – die waren toch ook best heel leuk en aardig en aantrekkelijk en knap en ….. ja, daar kon je het toch ook best warm van krijgen als je ernaar keek en vooral als ze dan nog terugkijken ook.
Dus ja – haar paleis, dat voelde toch echt niet als een kasteel, maar eerder als een kast – de bezemkast van Harry Potter.
Op een gegeven moment wist prinses Lelie het zeker – die kast, dat washet niet, daar moest ze UIT en gauw ook.
Het sprookje vertelt dat prinses Lelie de stoute schoenen aantrok en duidelijk maakte dat ze niet langer in die kast wilde leven maar eruit
moest. Het was van levensbelang.
In een paar zinnen is dit zo gezegd, maar zo eenvoudig was dat niet. Het was een moeilijk, pijnlijk proces.
Maar hier werd een nieuw leven geboren en elke geboorte doet pijn – vraag het maar aan de moeders hier aanwezig – en elke geboorte levert iets nieuws, iets moois op.
En zo geschiedde. De ridderinnen werden steeds interessanter en prinses
Lelie keek haar ogen uit. Er ging een compleet nieuwe wereld voor haar open.
Ze bezocht af en toe ook een buitenlands ridderinnen-toernooi. Best interessant, maar nog niet wat ze echt zocht.
En – op een gegeven moment – jawel – daar vond prinses Lelie haar ridderin. Want …… er was eens – in een land hier minder ver vandaan – ook wel het Brabantse land genoemd – een ridderin met de naam Titia.
Zij had al langer in de gaten dat het leven in een bezemkast geen goed leven was en was er al op betrekkelijk jonge leeftijd uitgegaan.
En ridderin Titia – vanwege haar geboortemaand ook wel door iedereen Ridderin Spoor genoemd – was wel een hele leuke en ook lieve ridderin.
Ridderin Spoor was vol levenslust, had ook prachtige strijdkreten zoals
“Hou doe” , “Ayeto” en “Alaaf”!
Ridderin Spoor veroverde het hart van prinses Lelie. Ze groeiden in rust en geduld steeds meer naar elkaar toe.
En zo – dames en heren – kwam er een einde aan “er was eens” en zijn we vandaag aangekomen bij “er wordt nu”.
Vandaag wordt het nieuwe sprookje geboren, het sprookje van prinses Lelie en ridderin Spoor.
En dit sprookje wordt anders, want het oude sprookje beloofde “lang engelukkig” te worden, maar liet het afweten bij het woord gelukkig.
Dit nieuwe sprookje belooft “minder lang maar wel héél gelukkig” te worden.
Prinses Lelie en ridderin Titia geven elkaar vandaag het ja-woord en starten zo het nieuwe sprookje dat ze zélf schrijven, hun eigentijdse versie.
Lang leve prinses Lelie en ridderin Spoor.

Deze steen is op 2022-09-06 op reis gegaan.

Deze steen is voor het verhaal van het klooster van Santa Maria de Moreruela:

“Het klooster ligt een paar kilometers van de Via de la Plata af. Dit is mogelijk het oudste cisterciënzerklooster in Spanje.
De bouw begon in de 1e helft van de 12e eeuw, en was ruwweg een eeuw later afgerond. Het is deels gerenoveerd in 2007, maar nog steeds ruïneachtig en authentiek.
De kerk van het klooster is gebouwd in de Romaanse stijl, maar met gotische elementen, zoals de puntige gewelven en de hoge apsis.
In de plattegrond en de overblijfselen van deze kerk is duidelijk te zien, dat dit een enorm gebouw was.”
In de plattegrond en de overblijfselen van deze kerk is duidelijk te zien, dat dit een heel groot gebouw was.

Deze steen is op 2021-11-15 op reis gegaan.

Deze steen is voor het verhaal van Castrotorafe:

“Op de miniatuur zijn de ruïnes van deze, nu onbewoonde, 12e-eeuwse plaats geschilderd. De ruïne heeft een markant uiterlijk, zo op de oevers van de rivier Esla.
Het best bewaard gebleven is het kasteel, waarvan de muren een onregelmatige trapezoïde vormen… Een wat? Een onregelmatige vierhoek.. Het kan met deze vreemd gevormde trapezoïde, heel veel kanten opgaan. qua hoeken en lengtes van de zijdes.
Het plaatsje is ergens in de 17e eeuw verlaten en deels blijven staan en gerestaureerd tot wat er nu nog is.”

Deze steen is op 2021-11-22 op reis gegaan.

Deze steen is voor het verhaal van Zamora:

“Zamora is een stad met teveel moois voor een miniatuurschildering!
Deze stad beleefde zijn bloei in de middeleeuwen en staat tjokvol Romaanse kerken (22 maar liefst). En dan ook nog een kathedraal.
Het gebouw dat op deze steen is geschilderd heet El Castillo. What’s in a name?
El Castillo bestaat uit verschillende gebouwen uit verschillende perioden, daterend van de 10e tot de 17e eeuw. Na de 17e eeuw is het gebouw verlaten en deels vervallen.”

Deze steen is op 2021-11-20 op reis gegaan.

Deze steen is voor de Huerto de Calixto y Melibea, in Salamanca:

“De miniatuur is geschilderd naar het beeld van een koppelaarster, te vinden in dit park. De naam dit park verwijst naar het tragische liefdesverhaal van Calisto en Melibea, bekend als de Spaanse Romeo en Julliet.
Hun verhaal is beschreven in: La Celestina, een boek van Fernando de Rojas. Calisto werkt voor Melibea’s vader en is verliefd op zijn dochter. Hij vraagt of Celestina voor hem wil bemiddelen. Zij stemt toe en regelt een ontmoeting tussen het paar in de tuin. Maar er gaat van alles mis en Celestina, de koppelaarster wordt vermoord.
De wanhopige Spaanse Romeo probeert vervolgens via een ladder bij het raam van zijn beminde te komen, valt en sterft. Melibea wil niet verder leven zonder hem en springt van de toren.
Het verhaal is een van de bekendste werken uit de Spaanse literatuur.”

Deze steen is op 2021-11-18 op reis gegaan.

Deze steen is voor de Casa Lis in Salamanca:

“Een museum voor Art Nouveau en Art Déco. Het museum is gevestigd in de stadsmuur. Op dit moment is er een expositie over Henri de Toulouse – Lautrec (tot januari 2022). Dit is een miniatuur naar een van zijn werken: de “Divan Japonais” (1893). Een lithografie in vier kleuren. Dit affiche was door hem gemaakt voor een café concert, eind 19e-eeuw. Het is een van de vele affiches die hij heeft gemaakt voor het Parijse nachtleven, waar hij zelf frequent deel van uitmaakte.. Op de voorgrond: het slanke donkere silhouet van de bekende Montmartre ster: Jane Avril.
De permanente collectie van het museum Casa Lis is trouwens ook interessant om te bezoeken.”

Deze steen is op 2021-11-15 op reis gegaan.

Deze steen is voor de boodschap van Jelle:

“Easy does it.”

Deze steen is op 2021-11-17 op reis gegaan.

Deze steen is voor het verhaal van Galisteo:

“Op deze steen is een miniatuur met het stadswapen van Galisteo geschilderd.
Galisteo is een ommuurd stadje (zo’n 1000 inwoners) bovenop een heuvel.
De muren om het plaatsje stammen oorspronkelijk uit de 12-eeuwse Moorse periode. Ze zijn bewandelbaar!”

Deze steen is op 2021-11-11 op reis gegaan.

Deze steen is voor hen die in gedachten samen zijn:

“Boven op de berg, weer even bij jou zijn, zoals samen op de rug van de draak, aan de Noordkust van Spanje.
Alleen hier wandelen is goed, wetende dat het weerzien met jou op mij wacht.”

Deze steen is op 2021-11-10 op reis gegaan.

Deze steen is voor het verhaal van de Via de la Plata”

“De Via de la Plata is een oude historische route. Deze bestond mogelijk al voor de Romeinse tijd, maar is in deze periode verder ontwikkeld.
Naast de vele, bijzondere bouwwerken van de Spanjaarden, Moren, Romeinen, Visigoten etc., vind je langs deze route ook deze Romeinse mijlpalen.
Ze zijn kenmerkend voor specifiek de Via de la Plata.
Letterlijk betekent de Via de la Plata: “de weg van het zilver”. Er zijn verschillende ideeën over de afkomst van deze naam.
Nu hier zo wandelend en na in 2019 al een stuk te hebben gelopen, heeft de naam, voor mij persoonlijk, betrekking op wat voor een bijzonder mooi wandelpad dit is.”

Deze steen is op 2021-11-10 op reis gegaan.

Deze steen is voor de boodschap van Tresi en Vick:

“Tweeling voor het leven,
door dik en dun al 66 jaar
Tresi en Vick.”

Deze steen is op 2021-11-08 op reis gegaan.

Deze steen is voor het verhaal van de Santa Lucía del Trampal:

“Dit bekende Spaanse kerkje is oorspronkelijk gebouwd in de Visigotische stijl. De Santa Lucía del Trampal is een mooi voorbeeld van de compacte, eenvoudige Spaanse bouwstijl uit deze periode.
De Visigoten verjaagden de Romeinen in 468 uiteindelijk uit Spanje en introduceerden een eigen kunst en stijl. In 711 was het gedaan met de Visigotische periode, nadat zij werden verslagen door de Omajjaden, ook wel bekend als de Moren.
Het kerkje ligt een paar kilometer van de Via de la Plata af, op een heuvel.”

Deze steen is op 2021-11-07 op reis gegaan.

Deze steen is beschilderd met een vrije vogel voor Robert:

“Deze vrije vogel is een havikarend (Aquila fasciata). Een roofvogel die te vinden is in o.a. Zuid-Europa, Afrika en Azië. De Spaanse regio Extremadura staat bekend om zijn bijzondere natuur met ook veel vogelsoorten te vinden, waaronder deze middelgrote arend.
Ondanks zijn verwarrende naam is het een arend, die in zijn havikachtige luchtkapriolen voor verwarring kan zorgen bij de vogelaar: Havik of arend?
Hij is heel snel als hij vanuit grote hoogte op zijn prooi duikt en kleinere zoogdieren en vliegende vogels vangt.”

Deze steen is op 2021-11-04 op reis gegaan.

Deze steen is voor het verhaal van de Puente Romano:

“Puente Romano is Spaans voor: Romeinse brug. De langste Romeinse brug die er nu nog bestaat is deze, te vinden in Mérida. De brug over de rivier Guadiana is in totaal 790 meter lang en heeft 60 bogen!
Op dit moment wordt de brug alleen door voetgangers gebruikt.
In Mérida zijn meer bijzondere bouwwerken te vinden, waaronder een Moors verdedigingswerk, een aquaduct en een andere Romeinse brug.”

Deze steen is op 2021-11-05 op reis gegaan.

Deze steen is voor het verhaal van de Torre de San Francisco, in Zafra:

“Vroeger stond er op deze plek een compleet franciscanenklooster, nu nog deze eenzame toren uit de 15e eeuw.
De naam Torre de San Francisco, betekent: toren van St. Franciscus.

Het plaatsje Zafra, herbergt meer van dit soort monumentale juweeltjes. Zoals de la Candelaria de kerk, de naam verwijst naar de kerktoren.
In La Candelaria is trouwens ook een werk, een retabel, te zien van de schilder Zurburan. De schilder Waarvoor ik een steen heb achtergelaten bij zijn geboortehuis.”

Deze steen is op 2021-11-03 op reis gegaan.

Deze steen is voor Francisco de Zurbarán:

“Francisco de Zurbarán werd in 1598 geboren in dit huis, in Fuente de Cantos.
Hij schilderde in de barokke stijl, met de typische contrastrijke lichtinval. Zijn werk is iets ingetogener en minder dramatisch dan kenmerkend voor de barok. De Zurbarán is minder bekend dan de andere Spaanse meester, zoals Velázquez. Maar was met name geliefd vanwege zijn mooie natuurlijke weergaven van stoffen en plooien.

Dit is een miniatuur naar een detail uit een van zijn werken: “De gekruisigde Christus en een schilder” (ca. 1650). Deze schildering is mogelijk ook een zelfportret, met hemzelf als de schilder St. Lucas. In de originele schildering kijkt hij omhoog naar Christus aan het kruis.
Maar dit alles past niet op een steentje.”

Deze steen is op 2021-10-31 op reis gegaan.

Deze steen is voor Jose Luis Salvator:

“Jose Luis Salvator leefde van 1942 tot 1995. Hij was een van de oprichters van de het St. Jacobsgezelschap in Sevilla en ook de hedendaagse Via de la Plata.
De steen is neergelegd bij dit gedenkteken waar hij is overleden, terwijl hij bezig was met het markeren van deze route.
Het is een een herkenbaar gegeven op de Camino’s. Her en der zijn gedenktekens en foto’s te zien van mensen die onderweg zijn overleden.”

Deze steen is op 2021-10-30 op reis gegaan.

Deze steen is voor de boodschap van Stef:

“Live life like someone left the gate open.”

Deze steen is op 2021-10-30 op reis gegaan.

Deze steen is voor het verhaal van het Spaanse zwarte varken:

“Ook wel bekend als het Ibérico varken. Een diersoort die te vinden is in het Zuid westen van Spanje, o.a. in de bergen van Sierra Norte de Sevilla.
De soort stamt af van het Zuid-Europese wilde zwijn. In de winterperiode leeft het dier voor een groot deel van eikels, die veelvuldig te vinden zijn in de uitgestrekte weiden in dit gebied.
Het varken is een intelligent dier, met een goed reukvermogen.”

Deze steen is op 2021-10-29 op reis gegaan.

Deze steen is voor het verhaal van Italica:

“De oudste Romeinse plaats in Spanje. Gesticht als Italiaanse kolonie in 206 v. Chr .
Italica is ontworpen en gebouwd in het bekende Romeins blokachtige stadsplan. Het is tevens de geboorteplaats van de Romeinse keizers Trajanus (53 n. Chr.) en Hadrianus (76 n. Chr.). Onder hun leiding heeft het Romeinse rijk zich tot ver verspreid. Ze laten veel na op het gebied van kunst en architectuur (de zuil van Trajanus en de muren van Hadrianus).
In de ruïnes van Italica bevinden zich een van de grootste amfitheaters die het Romeinse rijk gekend heeft. Er was plaats voor 25,000 bezoekers.
Het is gebouwd door Hadrianus.”

Deze steen is op 2021-10-27 op reis gegaan.

Deze steen is voor de kathedraal van Sevilla:

“Voor velen en ook voor mij, het startpunt van de Via de la Plata.
Deze kathedraal is een van de grootste middeleeuwse kerken die er nog bestaat. De 15e-eeuwse, gotische kathedraal is in de plaats gekomen van een moskee. Hiervan is een deel van de plattegrond, maar ook de 12e-eeuwse toren, de minaret, bewaard gebleven als onderdeel van de kathedraal.
De naam van deze toren is de Giralda (Spaans voor windvaan). Hij is genoemd naar het 4 meter hoog bronzen beeld op punt van de toren, dat ondanks zijn enorme gewicht van schijnt te kunnen meedraaien met de wind….dat is toch bijna niet te bevatten.
De windvaan is gerestaureerd en onderzocht door o.a. de universiteit in Sevilla. Voor technisch geïnteresseerden is het via deze pagina mogelijk om meer info te verkrijgen.
In de kathedraal bevindt zich ook trouwens ook het grafmonument van de bekende ontdekkingsreiziger: Christopher Columbus bevindt.”

Deze steen is op 2021-10-27 op reis gegaan.

Deze steen is voor het verhaal van de wandelende solist:

“In juli 2019 liep ik met Jelle 18 dagen op de Via de la Plata: het laatste deel van deze rustige route. De route bleek ongerept, veel mooie natuur en weinig toerisme. De uitzonderlijke pelgrim die wij tegenkwamen is veelal solitair.
En zo is ook de route, ongerept, alleen, mooi, ruw en roepend naar mij.
En hier loop ik dus, met mijn huis op mijn rug, een hoofd vol met van alles, veelal alleen op de weg maar ook met meer bijzondere ontmoetingen dan ik had verwacht. Via de la Plata wat ben jij een ontzaglijk mooi avontuur.”

Deze steen is op 2021-11-08 op reis gegaan.

Voor de vinder van deze steen:

Deze hartelijke steen wil graag verder op reis. Weet jij een mooi plekje?
Als je de steen achterlaat en de locatie aanmeldt, gaat de steen verder op reis… als iemand anders hem vindt.
Ook kun je op deze pagina eenvoudig een foto van de steen op de nieuwe plek en een reactie achterlaten.
Bedankt voor jouw deelname!

Het reizende hart is onderdeel van het Caminostones kunstproject.

Deze steen is op 2020-09-02 op reis gegaan.

Deze steen is voor het verhaal van Kitty. Het verhaal is verteld door Carin, ter gelegenheid van de verjaardag van Kitty op 27 maart:

“Kitty is erg begaan met mensen en zet zich maatschappelijk en sociaal enorm in voor haar medemens. Een aantal jaren geleden is ze als vrijwilliger naar Griekenland gegaan om daar te helpen in de vluchtelingen kampen. Tot op de dag van vandaag is ze nog steeds erg betrokken bij de mensen die ze daar heeft ontmoet, dit zijn inmiddels ook vrienden geworden. Ze houdt van diversiteit, het bij elkaar brengen van verschillende culturen en verschillende soorten mensen.
Ik heb bewondering voor haar bevlogen en betrokkenheid, en steun haar daar waar ik kan. Op een of andere manier heeft Kitty een drive en drang om te “verbinden”. Dat kan ze als geen ander. Ze is de zon en geeft energie aan anderen. Met deze “symbolische” steen aan haar te geven hoop ik dat ze op haar eigen “reis” ook de “verbinding” met zichzelf weet te gaan maken. Om vervolgens keuzes te gaan maken voor haar toekomst. Ik gun haar dat van uit het diepst van mijn hart.”

Deze steen is op 2021-11-04 op reis gegaan.

Deze steen is voor het verhaal van Zozan:

“Uit haar eigen ervaring, doordat zij als moeder met vier kinderen uit haar thuisland
is gevlucht, gelooft ze dat kunst de enige juiste manier is om haar gevoelens en dat uit te drukken.
De wereld te vertellen door hun verhaal te schilderen.
Vita Hamo Zozan

Zozan Hamo werd in 1976 in Syrië geboren. Ze schilderde al sinds haar zevende jaar.
Tijdens haar tienerjaren toonde ze haar vroege werken op tentoonstellingen in Syrië. Door haar opleiding tot lerares en later het stichten van haar eigen familie, nam ze een ​​creatieve pauze.
Vanwege de oorlog in Syrië werd de bedreiging voor haar familie zo groot dat zij en haar gezin
besloten samen het land te verlaten. Haar man vertrok in 2015. Zij volgde een jaar later alleen met hun vier kinderen. Vooral in Griekenland en in de kampen Idomeni en Illiadis-Kalochori was de situatie was bijna ondraaglijk voor hen, dus draaiden ze zich om.
Zozan is teruggekeerd naar schilderen om de traumatische ervaringen van haar vlucht te verwerken.
Het meeste van haar werk verteld over de verwoestende reis en waar de vluchtelingen vandaan kwamen (Syrië) tot ze in Griekenland aankwamen. Een terugkerende onderwerp van haar werk is hopeloosheid en het gevoel gevangen te zijn en
een vrije wereld om hen heen.
Pure eenzaamheid en verlatenheid uit die mensen voelen, nadat ze alles achter moeten laten wat hen bekend is.
Hoewel zij en haar familie sinds 2018 veilig zijn herenigd in Duitsland, achtervolgt haar nog steeds de herinnering.
De ervaringen in Griekenland hebben diepe sporen nagelaten. Maar ze heeft haar eigen manier gevonden om haar gevoelens te uiten en haar verhaal aan de wereld te vertellen.
Als ze zich bezighoudt met schilderen, ziet ze niet alleen de pijn, maar ook de hoop en dankbaarheid voor jezelf en alle anderen
Vluchtelingen die aan het einde van een zware reis in veiligheid zijn gekomen.”

Deze steen is op 2021-10-31 op reis gegaan.

Deze steen is voor het verhaal van Nour:

“De steen van Nour;

De steen van Nour staat voor transformatie van een heel groot verlies, verlangen naar huis, pijn en eenzaamheid in Kracht, Liefde, een Glimlach en Warmte voor degenen die het het meest nodig hebben.

Verbinding maken, helpen waar je kunt.
Geef kinderen, die in zeer slechte omstandigheden leven, een glimlach, vertrouwen en goede energie. Door hun ware vriend te zijn.

Onze echte vriend.”

Deze steen is op 2021-11-09 op reis gegaan.

Deze steen is voor de Siberische tijger. Hij is opgedragen aan Artimosa:

“De Siberische tijger is onderdeel van een serie reizende miniaturen van bedreigde en kwetsbare diersoorten. Door middel van dit kunstproject wil ik deze bijzondere dieren onder de aandacht brengen.
Spread the word en verplaats de steen!

De Siberische tijger, of Amoertijger is een zeer zeldzame tijgersoort.
Dit de grootste van alle tijgersoorten. Hij leeft in extreem koude omstandigheden. Hiervoor heeft hij een dichte wintervacht met lange haren, die lichter is dan die van andere tijgers. Ook heeft hij een behoorlijke vetlaag. Dit alles beschermt hem tegen ijzige wind en temperaturen van tot -45 °C.
De zwaarste Siberische tijger in het wild, die ooit it gewogen, was een Siberisch mannetje van 384 kilo.
Om goed op gewicht te blijven eten ze enorme hoeveelheden. Hun dieet bestaat uit maaltijden van soms 9 tot 30 kilo.

De tijger komt voor in Bangladesh, Bhutan, India, Indonesia, Malaysie, Nepal, Thailand en het oosten van Rusland.

De Siberische tijger was er bijna niet meer, met nog zo’n 50 exemplaren in 1940. De populatie groeit nu weer. Naar schatting leven er nu een paar 1000 Siberische tijgers in het wild.”

Deze steen is op 2019-09-21 op reis gegaan.

Deze steen is voor het verhaal van Diane:

“Een Arirang-steen voor Diane.

Ik wil deze Arirang-steen graag opdragen aan Diane Para. Een inspirerende vrouw, die niet wist toen ze honderden mensen hielp hoezeer deze mensen haar nodig hadden.
Met liefde en respect, Kitty

Haar verhaal, toen ik vroeg wat haar levenslied is. Hoe deze vraag de cirkel rond maakte.

Arirang
“Tot nu toe dacht ik niet lang aan dit nummer. Het is echt verbazingwekkend hoe dit de cirkel rond maakt met het werk aar ik mezelf onverwacht in Griekenland vond, om de vluchtelingen te helpen. De huidige generatie vluchtelingen die hun thuisland verscheurd vinden en ontberingen hebben doorstaan ​​en hoop nodig hebben voor een land waar ze van houden.”

Arirang;
Het is een lied voor Koreanen dat we van jongs af aan leren, dat volwassenen voor ons zingen … we zingen het daarna ons hele leven. Het is een lied dat ik door het hele huis zong (helemaal uit de toon) en met twee vingers op de piano speelde, als een kind dat niet bewust nadenkt over wat het betekende.
Ik vind het heel geruststellend en het zit vol met ontroerende herinneringen. Het werd voor mij gezongen door mijn grootmoeder en mijn ouders. Ik kon de emotie voelen die het voor hen betekende. Vooral mijn ouders die zo ver van ‘thuis’ woonden (mijn grootmoeder reisde heen en weer vanuit Korea om ons te bezoeken.)

Arirang, Arirang, Arariyo…Arirang gogaero neomeoganda.
Nareul beorigo gasineun nimeun
Simnido motgaseo balbbyeongnanda.
English
Arirang, Arirang, Arariyo…

Oversteek van de Arirang bergpas.
Degene die mij verliet.
Zal zelfs niet 10 li lopen voordat haar voeten pijn.

* Het duurt ongeveer 1 uur om 10 li te lopen, wat een oudemaar was die iets meer is dan
4 km …. dus met andere woorden, je voeten zullen pijn doen niet lang nadat je je huis hebt verlaten.

Een lied van hoop, liefde en verlangen naar iemands thuisland en naar hereniging.
Ik heb dit lied gehoord in Amerika, vanaf het moment dat ik een baby was, in Zuid-Korea, en ik heb het in verarmd, totalitair gecontroleerd bij kinderen en volwassenen in Noord-Korea.
Het is een lied van alle Koreanen, met hierin de hoop op verzoening en hereniging en herstel van wat ooit het thuisland was.
Ik heb tot nu toe niet lang aan dit nummer gedacht.

Mijn overgrootvader verdween in de jaren 1890, nadat hij zich had aangesloten bij het verzet tegen de Japanse invloed op Korea (Japanners vielen Korea binnen en bezetten Korea meer dan 35 jaar lang tot 1945 een kolonie), een jonge weduwe en twee zeer jonge zonen achterlatend.
Zijn weduwe en zoon (mijn grootvader die stierf voordat ik hem ontmoette) en mijn grootmoeder die me de rest van hun leven hielp opvoeden, nodigden de ontheemden en iedereen die arm was en honger had in hun keuken om hen te voeden.
Nadat hij een succesvolle ondernemer was geworden, had mijn grootvader veel zakelijke ondernemingen en bouwde hij een hele buurt met huizen die hij aan mensen verhuurde. Als zijn huurders een tegenslag in hun leven hadden en het zich niet konden veroorloven, schonk hij de huizen rustig aan hen.
Mijn grootmoeder lachte en zei dat hij ongeveer de helft van de huizen in die buurt had weggegeven.
Mijn grootvader stierf net voordat de Koreaanse burgeroorlog uitbrak en het resterende gezin vluchtte weg.
Mijn overgrootmoeder bleef achter, zij was te oud was om te reizen. Ze bleef in het huis als
soldaten en huurlingen van beide kanten kwamen en die om de beurt ook woonden in het huis. De macht
bleef van hand veranderen. Mijn grootmoeder, mijn moeder en haar jongere broers en zussen woonden jaren in een druk vluchtelingenkamp. Waarna ze naar huis terugkeerden om hun grootmoeder veilig te vinden. Het huis stond er nog steeds, maar de meeste van hun bezittingen ontbraken of werden vernietigd.
Dat is mijn moeders kant van de familie. Ik ken niet het hele verhaal van mijn vader.
Maar ik weet wel dat het ook ging over gestrand zijn met andere vluchtelingen in een boot met een kapotte motor die de oceaan overstak tussen Korea en China. Hij herinnerde zich dat hij leed aan verschrikkelijke honger en wandelen en wandelen. En het moeten dragen van een jongere neef die te zwak was van honger om op te staan.

Mijn ouders overleefden dit alles en keerden terug om hun universitaire studie af te maken die was onderbroken door de oorlogen. Beiden kwamen afzonderlijk naar de Verenigde Staten voor graduate studies, ontmoetten elkaar en trouwden hier.
Beiden wilden terugkeren naar Korea om hun land weer op te bouwen, maar hun vrienden die er nog leefden, ontmoedigden hen om naar huis te komen. Zij zeiden dat ze in de VS moesten blijven.
Toen ze kinderen kregen en steeds meer financiële verantwoordelijkheden kregen, konden ze pas decennia later naar huis.
Mijn vader stierf nog steeds in de hoop op hereniging van een Koreaans thuisland. Mijn moeder had hoge verwachtingen in de jaren negentig dat haar land zou herenigen voordat ze sterft. Maar nu, na de opeenvolging van Amerikaanse presidenten die beginnen met George W. Bush die de Clinton-regering omkeert. Het beleid van de Kim Dae Jong-regering dat begon met het ontdooien van de relaties tussen Noord en Zuid, vreest ze dat hereniging niet zal plaatsvinden in haar leven.

Hoewel ik in een heel andere beschutte atmosfeer in veiligheid ben geboren, en nog nooit een vluchtelingenkamp heb gezien tot ik in Griekenland aankwam, is het lied van Arirang, het lied van de vluchtelingen die verlangen naar het huis waar ze van houden diep in mij ingebed.

Bedankt voor het doen herinneren en het terugbrengen van het schijnbaar zeer eenvoudige lied Arirang in mijn bewustzijn. Dit op een moment in mijn leven dat ik het kan begrijpen en waarderen op een geheel nieuw en veel diepere manier.
Ik heb al jaren niet meer aan het lied gedacht (of er naar geluisterd). Waarschijnlijk niet sinds mijn laatste reis naar Noord-Korea ongeveer 13 jaar geleden. Natuurlijk was het op dat moment ontroerend als een lied van Koreaanse hereniging.
Ik denk nu aan het lied en kijk naar de teksten en wat ze betekenden, nu ik zo oud ben als mijn
ouders waren toen ik me voor het eerst herinnerde dat ze het voor mij zongen … En na de afgelopen 19 maanden te hebben doorgebracht met de vluchtelingen … ondergedompeld in hun verhalen, in hun hoop en dromen, hun verlangen naar thuis,
een glimp opvangen van de diepten van hun lijden, en tot mijn ziel geraakt door hun stille kracht om verder te gaan, door de menselijkheid en vrijgevigheid die ze hebben getoond als ze niets hebben en nog steeds van zichzelf geven om anderen te helpen …

NU begrijp ik Arirang en hoeveel meer die eenvoudige woorden voor mijn ouders betekenden, mijn grootouders, en nu voor mij.”

Deze steen is op 2021-11-13 op reis gegaan.

Deze steen is voor de boodschap van Jelle H.:

“Dit is een boodschap vol optimisme en vertrouwen in een duurzame toekomst. En de overtuiging dat we netter met elkaar kunnen omgaan.”

Deze steen is op 2019-07-02 op reis gegaan.

Deze steen is voor de das:

“De das is onderdeel van een serie reizende miniaturen van bedreigde en kwetsbare diersoorten binnen Europa. Door middel van dit kunstproject wil ik deze bijzondere dieren onder de aandacht brengen.
Spread the word en verplaats de steen!

De das leeft met zijn familie in een burcht. Ze hebben uitvoerig contact in de vorm spelen en elkaar van muskus (een geurstof) voorzien.
Het centrum en de grenzen van hun territorium worden gemarkeerd met mest.

Dassen zijn alleseters. Ze zijn slechte jagers en eten dat wat ze direct voor de neus tegenkomen. Door hun luidruchtige manier van eten zoeken, ontsnapt vrijwel alles wat alert is! Het duurt vaak uren voordat ze genoeg voedsel hebben gevonden.

De das (Meles meles) is niet bedreigd! In België echter een kwetsbare diersoort. Door middel van deze steen wil ik dit mooie dier onder de aandacht brengen.”

Deze steen is op 2019-04-23 op reis gegaan.

Deze steen is voor de boodschap van Erik:

“Suiker een stille moordenaar
• Er meer mensen overlijden aan obesitas dan aan honger in de wereld

• Wist u dat in Amerika 25 jaar geleden 1 op de 20 kinderen obese was, dat is nu 1 op 5
• In 80 % van de producten in de winkel is suiker toegevoegd
• Suiker een wereld wijde epidemie wordt
• Suiker is 8 keer verslavend dan heroïne
Ik ben niet zo goed in het schrijven van verhalen en heb daarom wat uitlatingen op een rijtje gezet.
Zelf ben ik ook diabeet en vecht tegen overgewicht.
Het volgende stuk heb ik geschreven naar aanleiding van de film FED UP.
Ik raad u aan deze docu film te bekijken wat suiker is een mega probleem.

• Overmatig suiker gebruik veroorzaakt metabole ziekte , hart en vaat ziekten, kanker.
• Dus teveel suiker is slechter dan roken.
• Voor vele is het een gewoonte en weten niet eens dat ze zoveel suiker eten.
• En gezond eten is goedkoper al laat de voedselindustrie je anders geloven.
• Je ziet nooit reclame over appels of worteltjes op tv
• De voedselindustrie verteld ons ook leugens , het is gezonder wand minder calorieën, maar wel net zo veel suiker in het product. Waar verlies ik dan de calorieën !?
• Wist je dat er meer energie zit in een mars dan in een staaf dynamiet.
• Suiker houdend voedsel wordt gekoppeld aan leuke dingen , tekenfilm figuurtjes (Dora) of een speel paleis bij de Mc
• De suiker lobby zeer veel macht heeft. Ze hebben er voor gezorgd dat rapporten van de world health organisation niet gepubliceerd werden anders trokken ze subsidie in.
• Dat in Amerika pizza een groente is want er zit tomaten saus op.
• En friet is een aardappel en dus ook groente.
• Er voor veel stoffen op een verpakking een aanbevolen dagelijkse hoeveelheid (ADH) is aan gegeven, maar niet voor suiker.
• De ADH voor suiker toe gevoegd in de voeding tussen 24 en 36 gr. is.
• Bewegen gezond is maar niet de oplossing is tegen obesitas. Voorbeeld : voor een grootte cola moet je 1 uur en 20 min fietsen , voor een koekje 20 min. Joggen en voor een medium frietje 1 uur en een kwartier zwemmen.
• Van obese wordt gezegd dat ze lui zijn en weinig wilskracht hebben. Studies wijzen uit dat dat niet waar is.
• Er bestaan zelfs obese baby’s , door babyvoeding met suiker toegevoegd.
• 1 een calorie dan ook een calorie gegeten, nee. Voorbeeld : eet je 160 calorieën aan noten dan wordt dat geleidelijk opgenomen en bouw je geen vet op en de lever kan dit goed aan. Daar in tegen drink je 160 calorieën cola dan ontstaat er een suiker piek in de lever en kan deze niet anders dan dit opslaan in vet
• De voedsel en agri sector zit in een spagaat, gezond voedsel, veel en goedkoop en veel suiker
• In America is 30% obese , en van de mensen die dat niet zijn vertoont 40% de zelfde verschijnselen om een metabole stoornis te ontwikkelen. Een berekening zegt ons dan dat 51% van de bevolking ziek is.

Laat onze kinderen niet de gewoontes overnemen waarvan wij weten dat ze niet goed zijn

Extra suiker in mijn voedsel, WAAROM??.”

Deze steen is op 2019-04-02 op reis gegaan.

Deze steen is geadopteerd door Katelijn met de boodschap “thuiskomen”. Hij is voor de Pyrenese desman:

“De Pyrenese desman is onderdeel van een serie reizende miniaturen van bedreigde en kwetsbare diersoorten binnen Europa. Door middel van dit kunstproject wil ik deze bijzondere dieren onder de aandacht brengen.
Spread the word en verplaats de steen!

Deze groep onderscheidt zich van de andere mollen doordat zij niet ondergronds leven, maar in het water. Pyrenese desmans worden slechts zo’n 11 tot 15 centimeter lang en wegen 50 tot 80 gram. Ze leven in koude, snelstromende bergstromen in de Pyreneeën.
Ze kunnen hun oren en neusgaten met klepjes afsluiten i.v.m. het water. Maar gebruiken hun opvallende neus ook als snorkel! Daarnaast gebruiken ze echolocatie.

De Pyrenese desman (Galemys pyrenaicus) is een mollensoort die voorkomt in Frankrijk en Spanje. De aantallen van deze kwetsbare dierensoort nemen daar snel af. Door middel van deze steen wil ik dit bijzondere dier graag onder de aandacht brengen.
Het is een van de vreemdste dieren die ik heb geschilderd voor mijn dit kunstproject.”

Deze steen is op 2019-04-01 op reis gegaan.

Deze steen is bestemd voor Jan W.:

“Uit dankbaarheid.”

Deze steen is op 2019-06-09 geplaatst.

Deze steen is voor de kabouter:

“De kabouter is onderdeel van een serie reizende miniaturen van bedreigde en kwetsbare diersoorten binnen Europa. Door middel van dit kunstproject wil ik deze bijzondere dieren onder de aandacht brengen.
Spread the word en verplaats de steen!

De kabouter maakt deel uit van het elven-, feeën- en trollenvolkje. Dit volkje is ernstig bedreigd in Ierland, Belgie, Nederland en Scandinavie. Doordat zij nog maar weinig voorkomen in sprookjes, zijn weinig mensen zich bewust van hun bestaan.
De huiskabouter is bekend van grappen en grollen, zoals het verbergen van huissleutels en andere alledaagse voorwerpen. De huiskabouter woont normaal gesproken op zolder, het liefst tussen de oude spulletjes van oma.
Bij teveel kabaal verbergt de wilde-natuur-kabouter zich in eikels. Ben dus voorzichtig bij het oprapen van eikels!”

Deze steen is op 2019-04-05 op reis gegaan.

Deze steen is voor de boodschap van Cari:

“Ik heb wat moeite met het vinden van een doel. Toch, waar ik erg mee bezig ben de laatste tijd is “het vergaan van de tijd” en de gevolgen in levensstijl die ik bij mezelf waarneem. Toch vind ik het woord “vergangenheid”  (is geloof ik een germanisme) niet op zijn plaats. Ik ben zoekende en kan het niet goed reëel maken. Van mij mag de steen als doel hebben, een soort van wederopstanding. Niks nieuws onder de zon.”

Deze steen is op 2019-06-15 op reis gegaan.

Deze steen is voor de wielewaal:

“De wielewaal is onderdeel van een serie reizende miniaturen van bedreigde en kwetsbare diersoorten binnen Europa. Door middel van dit kunstproject wil ik deze bijzondere dieren onder de aandacht brengen.
Spread the word en verplaats de steen!

Deze vogel heeft een opvallend, tropisch lijkend uiterlijk. Dat echter wel zorgt voor een goeie camouflage. Bijna opvallender nog dan zijn uiterlijk is zijn zang. Klik hier voor dit geluid op de website van de vogelbescherming.
Het is bij de wielewalen normaal om de nieuwe generatie te helpen met broeden en opvoeden van de jeugd.

De wielewaal (Oriolus oriolus) is een zangvogel die in Nederland kwetsbaar is en in Belgie bedreigd wordt. Door middel van deze steen wil ik deze mooie vogel onder de aandacht brengen.”

Deze steen is op 2019-04-22 op reis gegaan.

Deze steen is voor de klapekster:

“De klapekster is onderdeel van een serie reizende miniaturen van bedreigde en kwetsbare diersoorten binnen Europa. Door middel van dit kunstproject wil ik deze bijzondere dieren onder de aandacht brengen.
Spread the word en verplaats de steen!

Deze mooie vogel is helemaal niet zo aardig als die eruit zit. Hij spietst zijn prooien aan stekel s en prikkeldraad om zo een voorraad aan te leggen. Hij eet muizen, hagedissen, loopkevers en andere kleine dieren.

De klapekster (Lanius excubitor) is een vogel die in Nederland en België ernstig bedreigd wordt. Door middel van deze steen wil ik deze vogel onder de aandacht brengen.”

Deze steen is op 2019-06-03 op reis gegaan.

Deze steen is voor de Scharrelaar:

“De scharrelaar is onderdeel van een serie reizende miniaturen van bedreigde en kwetsbare diersoorten binnen Europa. Door middel van dit kunstproject wil ik deze bijzondere dieren onder de aandacht brengen.
Spread the word en verplaats de steen!

Deze mooi gekleurde vogel scharrelt graag in warme streken. Hij zit op hoge uitkijkposten, zoals oude bomen, telefoondraden en palen en wacht tot zijn avondeten voorbij komt.
Hij scharrelt verder niet buiten de deur, maar is monogaam.

De scharrelaar (Coracias garrulus) is een vogel die in Europa flink in aantal is vermindert. Door middel van deze steen wil ik deze vogel met de bijzondere naam graag onder de aandacht brengen.”

Deze steen is op 2019-04-19 op reis gegaan.

Deze steen is voor de boodschap voor Debby:

“De schildering op deze steen staat symbool voor iets dat ik jou geef. Ik wens vdat je dat wat je anderen geeft, ook jezelf kado doet. Stel je een huisje voor, waar je in alle rust en stilte weer bij jezelf kunt komen en kunt bijtanken. En als dit praktisch niet kan, hoop ik dat je deze plaats in je dromen of meditaties mag bezoeken. En even op bezoek kunt bij het gevoel waarvan je weet dat het daar op je wacht. Dit beeld schenk ik jou en iedereen die dit nodig heeft! En daarom stuur ik deze steen voor jou op reis, om dit verhaal voor jou te delen met de wereld! Een dikke knuffel Andrea.”

Deze steen is op 2019-06-02 op reis gegaan.

Deze steen is voor de boodschap van Jack W.:

“Veerkracht zoeken vanuit jezelf in vrijheid ervaren.”

Deze steen is op 2019-05-26 op reis gegaan.